کور شکند عصای دستش گر بینا بشود

کور شکند عصای دستش گر بینا بشود
عصایی که سال ها تکیه گاهش بُوده است
چقدر آشناست،آدمی این چنین است ای رفیق
بشکند هر چه هست زمانی که به عرش برسد...


ابوفاضل اکبری

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.