در کلاسِ درسِ عاشقی

در کلاسِ درسِ عاشقی
چشم هایِ سبزِ یک بلوط
پُشتِ سازهایِ دلفریب
و ساحلی نجیب
برایِ خاطرِ هزار شاخه ها
و دشت و چشمه ای زلال و بی ریا
می دهد نوا به هر کسی که روبرویِ آسمان
و باغ های مهربان
در انتظارِ تابشِ ستاره ها نشسته است

محمدرضا جعفری

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.