حرفی نمی زنم ولی،چقدر بی حیا شدی

حرفی نمی زنم ولی،چقدر بی حیا شدی
گذشتی از تمام من، ببین چه بی وفا شدی
قرار بود بین ما،دو بال بشکفد ولی
شکست بال قلب من، ولی تو برملا شدی
سفید بود و بی ریا، صفحه ی خاطرات ما
سیاه گشت و خط خطی، ز خاطرم جدا شدی
غروب های زابل و سکوت های چابهار
عجب معادلات را به هم زدی، رها شدی
بلد نبود چشم تو، قاعده های عهد را؟
تو نانجیب پاپتی، ضربه ی بی صدا شدی
وحشی سر سپرده ای ،به غربت پیاده ها
ترحمی پیشکش ات ....که جذب ادعا شدی.

نرجس نقابی