دلبر من خُب بداااااند که دل می برد

دلبر من خُب بداااااند که دل می برد
سینه ام با دیدن اش هزاران غم می خِرد

یک گل از بوستان بدادم بهر یک مزه کام
در پرتو خورشید لبم را لبالب می دِرد

خود ندانم با کدامین نظر ز حسن نور آفتاب
از نور چشم بسته یعقوب جان از جانانم می خِرد

شاهدی از فلک نواز بیارم فلک آرد بکار
چرخ گردون در وصف مجنون دل ها می بِرد
گر چه با اندیشه چشم دل را از شب بشُست
راد چو کبوتر سینه چسبان روی سینه می پرد

منوچهر فتیان پور