ره صد ساله که پای دوان می آیم

ره صد ساله که پای دوان می آیم
جگرم گشته چو خون ناله کنان می آیم

دَلَ ماتم زده در سینه چنان در طپش است
که به چشمان ترم اشک فشان می آیم

مَنَ دلدار برایت چو بگریم هر روز
همچو سیلی به برت غُره کنان می آیم

همه عمرم زبرایت که تلف شد دلبر
چو پریشان شده ام دل نگران می آیم

گل بی خار چمن را تونمودی پرپر
رمقم رفته که بی تاب توان می آیم

چه کنم قسمت من بوده که در این دنیا
سَرَ آن کوی تو بی روح روان می آیم

شده افسرده نسیم از دل بی تاب چنان
زده آتش به دلم شعله به جان می آیم

شهربانو ذاکری دانا