قلبی که دادم را نشاید پس گرفتن

قلبی که دادم را نشاید پس گرفتن
قلبی که دادی را نباید پس گرفتن

روزی که مجنون عشق لیلی را بنا کرد
چشمان من را با نگاهت آشنا کرد

عکس رخت در باورم همواره ماه ست
شوق نگاهت در دلم صد پاره ماه ست

رنگ صدایت رنگ آوای قناری ست
بوی کلامت عطر گلهای بهاری ست

من بودم وجادوی چشمت سحِر پنهان
تو در خیال شیطنت ، لبهای خندان

چنگیز مژگانت خراب آباد من شد
تصنیف گیسوتو شادآباد تن شد

تو در کویر خاطرم گلزار می سازی
هم در بلوغ عشق خود دلدار می سازی

در سینه ام عشق تو می ماند همیشه
تو مثل شیرینی و من فرهاد و تیشه

من با نماز قامتت تکبیر میخوانم
بر سجده گاه مِهر تو تفسیر میخوانم

من با تماشای رخت با سین یاسین
سیر وگذر دارم بکوه طور سینین

هذا البد این شهر ایمن جای عشق ست
با احسن التقویم ،جان همپای عشق ست

جایی بروی سینه ام حک ست عشقت
بر لوح ،در پیشینه ام حک ست عشقت

حالا بگوقلب مرا بس می دهی یا نه
از دام عشقت دام عشقم می رهی یا نه

با ساغر مستانه ی چشمان محجوبت
مست غرورهستم ولی همواره محبوبت
محمدتوکلی