رفتی که با غصه هات تنها بمانی

رفتی که با غصه هات تنها بمانی
رفتی که با قصه هات شیدا بمانی

مردم سخره شهر، نبودند بهر تو عادل
ندیده جهان، دگر عاشقی مثل تو فادل

روحت شاد باد ای تنهایِ عاشق پیشه
همچو فرهاد بزدی به کوهِ عشق تیشه

ای عاشق ترین مَرد، در شهر دگر نیستی
کوچه های شهر پر ولگرده اما تو نیستی

فادو عشق لیلی داشت و دیوانگی عشاق
عاشقی را معنا کردی و شدی شهره آفاق

عشق با اسطوره های عاشقی زنده مانَد
هر که عاشق بمیرد، تا ابد جاودانه مانَد

عسل ناظمی