رازهایِ پرِ پروانه ی معشوقه ی شمع

رازهایِ پرِ پروانه ی معشوقه ی شمع
چهچهِ چلچله های چَهِ دلداده ی جمع
صوتِ زبیایِ قناری قدحِ مملوِ مِی
حسرتِ حاسدِ ثانی ساترِ مستیِ شِی
فاقد علم جهانی جاهلِ جَهلی طی
فرصتِ سوختهِ آدم تهی از حاصلِ پی
رافتِ مفتی قاهر شوکت خالیِ چاه
قدرتِ منفی ابلاغ هیبتِ واهی راه
نورِ کم سوی قمر پرتوی سوزانی شمس
امتزاج قدح و جام می اَمّاره ی نَفس
همه در میکده ی شیخ دغل سوخته اند
دل به امید گذر کیسه ی زر دوخته اند
هیچِ پوچ بوده همه هیچ زآن پوچِ دغل
بر عوام سجده سرایی مَهرُخ آرمیده بغل
دین شده مامنِ ممزوجِ علایقهای پست
معرفت گشته همان مغفرتِ باده پرست
خوب و بدهای بشر دانه تسبیح شده حد
استخاره شده محبوب نه توکل به صمد
دانه ی تسبیح جاهل شده عاقل را هدف
جاهل اَستا هدفش دُرّی نیاز اَستا صدف
استخاره طلب خِیر از آفاقِ خداست
نِی زِ هر جاهلِ مغبونِ جهالتها رواست
استخاره یعنی طی کردی تمامِ هدفت
شک فرو رفتی کدامین رهِ بِه مُنتَخَبت
دل دهی مالکِ دل خواستهِ دلها طلبی
هُو نشان اَستا نشان ها را نشانی طلبی
حافظا عاقلی از جاهلی امداد طلبد
جهلِ ترکیبی گرفتار شده کاش مرگ طلبد

حافظ کریمی