تو را چه بنامم؟

تا دریچه را رو به باغی بگشاید
که صدای پرپر شدنش به زمزمه‌های تو
در عصرهای دلتنگی می‌ماند!

نامت، رازی است
که سنگ را به نسیم و
نسیم را به توفان بدل می‌کند
و آتش در گلستانِ ابراهیم می‌افکند!
مرا زهره ی آن نیست
که نامت را به زبان آرم
در تو می‌نگرم و میمیرم.
#حسین_منزوی