سلام می کنم

سلام می کنم
به بلندای قامت نگاهت
که از پنجره ی اتاقم
به گُلدان لاله عباسی خیره است
تا شکوفه ای سبز بخواند
شعرت را
به اندازه ی غزلی زیبا
که قافیه هایش پنهان شده
زیر خطوط پلک های کشیده اَت؛
ای کاش در آغوش پائیز
تو را می بوسیدند
کبوتران عاشقی که در سکوت مبهم لب های
زمستان لانه دارند روی درختان سپیدار!

مرتضی سنجری