از چشمانت که می نویسم

از چشمانت که می نویسم
قلم لکنت می گیرد
وای به حال دل غم دیده ی من,
بگو چگونه لال نشوم
در این جهان که
گوش های زمین لاله گون شده
میان هزاران درد زمان های فراموشی
انگار آواز گنجشک های روی شاخه ها
به گوش هیچ باغبانی نخواهد نرسید
که اینگونه تبرهایشان جیغ می زنند
برای بریدن قامت بلند و سر درختان پیر!

مرتضی سنجری