تمام شعرهای مرا اگر تمام کنی

تمام شعرهای مرا اگر تمام کنی
باز هم انگشتانم گریه می کنند
برای قلمِ در گلو مانده ای
که از کلاغ های آسمان بارید
بر تن دفتر شعر سپید موهای تو
زیر آوار خاکستریِ این روزهای سیاه و دردناک؛
سلام بر خاطرات هرگز نیامده
میان بغض دلتنگی جهانِ من
کاش می شد سایه ی هیچ اشکی نیفتد
بر گونه سرد پائیز پنجره های رنجور!

مرتضی سنجری