صدای توست که قلم بی موقع می نواخت

صدای توست که قلم بی موقع می نواخت
بر روی کاغذهای مچاله شده،
انگار در این زمانه ی سکوت
کسی نمی شنود صدای جیغ جوهرها را
که آرام فرمان جنگ صادر می کنند
میان رقص ناقوس های زنگ زده؛
و چقدر دلخوش اَند دانش آموزان بازیگوش
سر زنگِ تفریح که اینگونه تمام دنیا
گُم می شود لا به لای
خنده ی دفتر مشق های خیسِ شب!

مرتضی سنجری