در بیکران عمق دریای نگاهت

در بیکران عمق دریای نگاهت
تمام قافیه ها ردیف شده اند
که اشک غروب چشمانت
تفسیر زاینده رود است
میان خشکی لب های شعر من،
نازنین..؛
بگذار دلم همچون بال های
خسته از کوچِ پرستوهای مهاجر
به پرواز بیندیشد!


مرتضی سنجری

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.