یک حرف دگر مانده بگوئیم و دگر هیچ

یک حرف دگر مانده بگوئیم و دگر هیچ
دست از سر دیوانه بشوئیم و دگر هیچ

در گسترده قامت و زیبائیت ای باغ
دلداده به یک شاخه موییم و دگر هیچ

کی می رسی ای خاطره ی سبز بهاران
تا در تب و تاب تو بروئیم و دگر هیچ

خاریم و سر راه تو روییده که روزی
از نافه مشک تو ببوئیم و دگر هیچ

چون می گذرد فرصت بی حاصل ایام!
جامانده این راز مگوییم و دگر هیچ

در صحنه بی رونق عالم چه خبر بود؟
ما آمده ایم از تو بجوئیم و دگر هیچ

علی معصومی