مدادهایم را تا ته می‌تراشم

مدادهایم را تا ته می‌تراشم
اجازه می‌دهم کاغذها
قطره قطره خون خودکار را بمکند
انگشتانم را روی شقیقه می‌گذارم
می‌رسم به آخرین حرف
آخرین جمله
آخرین شعر
ماشه را می‌کشم:
پرنده‌ها،
آسمان گندمزار را پر می‌کنند.

مانا_آقایی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.