پارچه ای در این شعر می گذارم،

پارچه ای در این شعر می گذارم،
که خون کلماتم را پاک کند،
و شلیک می کنم،
به جمله ای که مشکوک به رفتنت باشد،
اما تیرم خطا خواهد رفت،
و کوچه ، پاییز و پیراهنت خواهند مُرد،
و من دیگر هیچ گاه،
نخواهم نوشت،
از کدام کوچه ، چه وقت و با کدام پیراهنت،
آمده ای...


نگین_رساء

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.