من با تو ،

من با تو ،
می نویسم و می خوانم
من با تو ،
راه می‌ روم و حرف می ‌زنم
وز شوقِ این محال ،
که دستم به دست توست
من، جای راه رفتن پرواز می‌کنم...

#فریدون_مشیری

نیستی

نیستی
به خودم سیگار تعارف می‌زنم
به جای تو اخم می‌کنم
به جای خودم شرم !
جای تو لبخند می‌زنم و جای خودم
عاشقت می‌شوم!
نیستی...
و من اینطور ساده دیوانه می‌شوم !

#حامد_نیازی

زمستان

عشق من

از پا تا سرت
سراسرت
نوری و نیرویی
وجود مقدست را در بر گرفته است
جنس تو ، جنس نان
نانی که آتش او را می پرستد
عشقم خاکستری زیر خاک بود
من با تو گر گرفتم
عشق من
عزیزم
پیشانی ات . پاهایت و دهانت
نانی است مقدس که زنده ام می دارد
آتش به تو درس خون داد
از آرد تقدس را فرا بگیر
و از نان بوی خوش را

پابلو نرودا

در سرزمین ما اول زن‌ها بیدار می‌شوند،

در سرزمین ما اول زن‌ها بیدار می‌شوند، بعد آفتاب طلوع می‌کند؛
چون آفتاب را زن‌ها می‌زایند.

این ، یک جاده ای راست در پیش می گیرد

این ، یک جاده ای راست در پیش می گیرد
آن ، یک راهی که دور می زند
به امید آن که به خانه بازگردد
به عشقی دیرین که باز یافته است
اما من
نه به جاده راست
نه راه پر پیچ و خم
که به ناکجا آباد می روم
و شوربختی به دنبالم
چون قطاری که از ریل خارج می شود

آنا آخماتووا
ترجمه : احمد پوری

و چای دغدغه ی عاشقانه ی خوبی ست

و چای دغدغه ی عاشقانه ی خوبی ست
برای با تو نشستن؛ بهانه ی خوبی ست …‏

حسن صادقی پناه

به این تنهایی خو کرده ام

به این تنهایی خو کرده ام
و نمی خواهم کسی را ببینم
و نمی خواهم ماه را ببینم
زیرا یاد تو می افتم
و خورشید مرا به گرمای تو می رساند
به این تنهایی خو کرده ام
ونمی خواهم هیچ چیز ببینم
خیابان را ، که گام های تو را
درختان را ، که رقصیده تو را
وخاک را ، که کوچیدن تو را
من به تنهایی خو کرده ام

أنسی الحاج
مترجم : بابک شاکر

یک عمر روبروی هم بودیم و

یک عمر روبروی هم بودیم و
بهم نمی رسیدیم
اما نگاهمان عاشقانه در هم بود
ما دو شکوفه سیب بودیم
کاش هیچ وقت
به رسیدن فکر نمی کردیم

محسن حسینخانی

به قدر یک فنجان چای دو نفره صبر کن

به قدر یک فنجان چای دو نفره صبر کن
بی آنکه نگران نگاه خیس من باشی
دمی آسوده نفس بکش
بی آنکه دلواپس قلب خاموش من باشی
پنجره دلتنگی هایم را رو به خواستنت بسته ام
اشتباه شیرین دلم را به رخ این بغض سنگین نکش
بگذار و برو بی آنکه نگران دلی باشی که بی صدا
در پس ثانیه های دوست داشتنت تباه شد
قصه ی غریبی نیست
تکرار خواستن ها و نداشتن ها
قصه ی دل های همیشه تنها
فنجان چایت که به پایان رسید
آخرین خط این قصه را نا تمام بگذار و برو

فیروزه قاسمی زاده