ذاتِ دنیاست ، بسازی خراب خواهی شد

ذاتِ دنیاست ، بسازی خراب خواهی شد
پی  ثواب  روی  و  کباب خواهی شد

به خوشه‌ات بدرخش ای زلال دانه‌ی تاک
که به تاریکیِ خُمره ، شراب خواهی شد

تو در خیال ، روانی چو رود ، زیر درخت
چه تلخ ، این که به واقع سراب خواهی شد

به پناهِ سگ و چوپان دو روز خوش می‌باش
به چنگِ گرگ نی‌افتی ، کباب خواهی شد

ز نورِ عشق ، اجتناب کن چو دانه به خاک
برسد وقتِ آن که ارتکاب خواهی شد

در این سرا که نرقصد کسی به ساز کسی
تو آب هم بشوی، منجلاب خواهی شد

گرت به قامت کوهی، چو کاه می‌آیی
وگر چو ذره شوی آفتاب خواهی شد

گَهی سوارِ تو باشند و گَه سوار شوی
و گاه زینی و گاهی رکاب خواهی شد

هرآنچه بود و نبودی ، هرآنچه می‌باشی
اگر درست نباشی ، خراب خواهی شد

مهدی بکتاش