دیگر غمِ تو با دلِ من ساز ندارد

دیگر غمِ تو با دلِ من ساز ندارد
عشقت به دلم شعر شد آواز ندارد

آغازِ غم از دور رسد صبر کن ای رود
بارانِ غم ار سیل شود ناز ندارد

روزی به دلم طاقت افسوس نبودش
بعد از تو به صحرا دل من باز ندارد

گفتی سخن از جمجمه ی عشق نگویم
که این تن به سر اصرار و دگر راز ندارد

خاموش شد آن شعله که همراه دلم بود
شعرم دگر آن قدرت و ایجاز ندارد

دستم ز تو کوتاه شد و فاصله دور است
بالی که شکستی پرِ پرواز ندارد

از یاد مرا بردی و دیگر چه بگویم؟!
دنیا به تو پایان شد و آغاز ندارد

صبری کن و یک دم نفسی تازه نکن دوست
بی هم نفس این زندگی اعجاز ندارد

نفس خوجه