بی هنر باد هر آنکس که تو را یاد نکرد

بی هنر باد هر آنکس که تو را یاد نکرد

باده ی عشق پر از چشمه ی پر داد نکرد

در سراسیمه ی صحرا که عطش جاری بود

کوزه ای را پر از این جرعه ی هوشیار نکرد


مصطفی مروج همدانی