گاه می‌اندیشم:

گاه می‌اندیشم:
حتّی تکرارِ زندگی
با تو زیباست...

چون هنوز،
در لابه‌لای برگ‌های طلاییِ پاییز،
لمحه‌های گریزان را می‌بینم:

نیم‌خنده‌ی قورت‌شده بر لبانت،
نگاهِ گریزان در نسیم.

و تو ــ در یک لحظه ــ
همه‌چیز را
به باد خواهی داد.


طیبه ایرانیان

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.