دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید
بـر حـال دلِ خـسته بخندد، خوشش آید

هر کس که ز سودای جنون بویی دارد
از صحبت دیوانه نرَنجد، خوشش آید

زنجیر و قفس گرچه بُوَد سخت و گران
دیوانه در آن باز بخندد، خوشش آید

ما مستِ دل و باده‌ی عشقیم هنوز
دیوانه ز دیوانه نپرسد که چه سود؟


مهدی رضاپور

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد