درگیرِ احساسم

درگیرِ احساسم
بر‌ پای یک ‌ تقدیر
درصبحِ یک لبخند
درچشمِ یک تصویر

من موج آرامی
دور‌ از تلاطم ها
در‌ پیله ای بودم
خالی زِ ‌ هر فردا

با ‌ پیکِ مسحورش
خواب ازسرم پاشد
تصنیفِ‌ ‌پُر رنگش
در‌ شعرِ من وا‌ شد

پروانگی را من
از شاخه بوسیدم
تا آن تمشکین دل
جانانه ‌‌‌‌ برچیدم

آماجِ مستوری
تا بی کرانها ‌پَر
سَرپوشِ مُشتی عشق
بارانِ فالی تَر

از ساحِلی بی خِش
پایم به دریا شد
تا خوابِ تُردِ شب
آن من...دگر ما شد

از ‌ اوجِ چشمانش
دریا ‌به وجد ‌آمد
دستی تکانید او
یک بوسه برما ‌ زد

او دلبری را خوب
در چشمِ دریا زد
من جزرِ دیروزی
با او شدم سَر مَد

کِشتی نشستش بَر
ساحل به آرامش
آن دل که باز آمد
پس لرزه تا رانش

دیگر نه من‌ بی او
دیگر نه او‌ بی من
دنیا به تنگ آمد
از رنجِ این دو تن

با چرخشی شیرین
یک حالِ خوبی داد
پیمانِ وصلت را
زد ‌ مهرِ چون پولاد

مریم عادلی