با نام همان کس که ثمن بخش کلام است

با نام همان کس که ثمن بخش کلام است
از یاد خدا آینه از نقره و فام است
صد حیف که این آینه از ناوک چشمت
خون گشت و دگر کار برایش که تمام است
بعد از تو به جز گریه و اشک و دل خونین
می از کف آن حور گرفتن که حرام است
بد گفتن از این یار دلی پخته بخواهد
این شعر برای پسری کوچک و خام است
پیکار برای دل تو بس که زیاد است
تنها کس پاکیزه ز تو ابن سلام است
این لعبت آهو نظری جای ندیدم
هی ماندی و رفتی و دلم در پی کام است
در دام بیفتاد دلم پیش کمندت
از نرمی این موی شکار اهلی و رام است
تا هجر تو بر بام دلم سخت نظر کرد
شیرین تر از این هجر غم انگیز کدام است ؟

امیرحسین دوستی