اگر خوشحال و خوشبختی و پر امید ،کتمان کن

اگر خوشحال و خوشبختی و پر امید ،کتمان کن
به چشم خلق نالان شو ،نگاه خویش گریان کن
نمی‌بینند این مردم که در شور و تب و تابی
تو حتی حال خوبت را میان جمع پنهان کن
چو دریا باش ناارام و با امواجِ طوفانی
تمام حرف هایت را درون سینه زندان کن
چه خوشحالند بعض ها تو را آشفته می بینند
بیا این حال ویران را به دست عشق درمان کن
خودت باش و خداو خلوتی تنها و حالی خوش
همه راز دلت را در سرای سینه مهمان کن

لیدانظری