این خانه مرا روزگاری باشد

این خانه مرا روزگاری باشد
با دل از دامن او نقش نگاری باشد
این ذوق از بود وحُسن سخنم
در دل خویش مرا آموزگاری باشد
آن یاس سفید آویزه بر دیوار حیاط
از اشک مادر و دستان پدر یادگاری باشد
شب را که به بالین نهم با غم های بزرگ
عطر آن بوته محبوب مرا ماندگاری باشد
بر لوحۀ جانم نوشته تا روز پسین
سخن عشق از او زرنگاری باشد

عبدالمجید پرهیز کار