زندگی جز نیستی ارمغانی ندارد

زندگی جز نیستی ارمغانی ندارد
چه کنیم که در این نیستگاه زندگانی بهره
ای نگیریم و نیستی نپذیریم؟
همه ی عالم و همه ی هستی
نیستی پذیرند و همه بر مکافات چرخ فانی درگیرند
چه پیر و چه جوان ، چه مرد و چه زن
چه گیاه ه و چه گل همگی و همه زمین گیرند
رد پای نیستی را در لا بلای تاریخ میبینم
که هم ظلم ظالمان و هم صدق صادقان نیستی را
درودی گفته و سخت جان داده اند
زندگی از نیستی نیست تر است و از جنس
نیستی و پوچی و نبودن است
بیائید اندکی مهرورزی کنیم تا چند روزِ
حیات خود را مایه رشک زندگانی کنیم
بیائید به هم عشق بورزیم عاشقی کنیم
خوب باشیم و مهربانی کنیم
بیائید جان و دل خود را به هم نزدیک و نزدیک تر کنیم
بیائید مهربان باشیم بیائید مهرورزی کنیم
و بیائید با مهر و عشق زندگی را بهتر کنیم
به صدای شُر شُر آب قسم و به کوتاهی خوشحالی
پر تاب قسم غصه را از دل خود بیرون کن
خوش باش و شادی و خوشی را در جهان
بر همگان افزون کن
زندگی بیشتر از ثانیه ای نیست که فکرش کردیم
پس چرا عرصه زندگی خود تنگ کنیم
زندگی لحظه خوشحالی ما با دگران
زندگی دوستی و صلح من و کل جهان
زندگی گردش ایام خوش و آب روان
غیر از این جمع شوید تا که ما جنگ کنیم
غم خود را ز دلت بیرون کن روزهای خوش خود
افزون کن غم خود بین جهان دلخون کن
و بیاید که غصه های خود رنگ کنیم
زندگی در گذر عمر گران پنهان است
زندگی را به تباهی مسپار
زندگی را به فنا هیچ نده
به صدای خوش باران بهاران قسم و به آن ماهرخِ
سرو خراوان قسم
زندگی چند دمی بیش نباشد که دلی را شکنی
زندگی قیمتش آن نیست
که خواهی دلِ دلداده به یغما ببری
زندگی غصه و غم های فراوان دارد
زندگی شادی و خوشحالی و حرمان دارد
زندگی را چو شکر کن نه چنان زهر هلاهل
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد
ما در این فرصت کم گو که چه انجام دهیم
وقت زندگی کم و کار دل و جان غنی
چه کنیم ما به جهان دل بدهیم یا شکنیم
ما که باید نفسی را که سرانجام دهیم
پس چرا غیر محبت بکنیم کار و عمل
پس چرا دل ندهیم دل شکنیم عشق فراموش کنیم
خیزیم بر بحث و جدل
زندگی مهلت کم دارد و اندوه زیاد
غم ز ایام خودت بیرون کن
غم به نابود کِشِد جان و دلت
پس محبت کن و خاری به گلی تبدیل کن
چونکه شاید نبود مهلت فردای دگر...
امیرسام نامداری