راز دل با تو ‌اگر فاش نگویم به که گویم تو بگو

راز دل با تو ‌اگر فاش نگویم به که گویم تو بگو
مرهم اینهمه درد ازتو نجویم ز که جویم تو بگو

نیست در گلشن عالم گل عشقی بسر شاخه مهر
عطر عشق ازگل روی تو نبویم زچه بویم تو بگو

کی به پایان رسد این راه کجاست منزل دوست
غیر تو راه وصال ای مه من از که بجویم تو بگو

تو بگو با دل من، هر چه بگویی همان خواهم‌کرد
پیش تو‌ نیست کلامی به زبانم که بگویم تو بگو

روی از من چه کشی خود به دو صد طعنه مگر
دعوت از دل ننمودی که تو باز آی بسویم تو بگو

تو بگو ‌عشق مگر حلقه ی وصل دل عشاق نبود؟
تا به کی روی دل از دیده خونبار بشویم تو بگو

گشته عطار دلم در طلب وصل تو ای مظهر جان
ازچه آواره چنین درخم این برزن و کویم تو بگو

تا به کی شعله بسوزد دراین ظلمت تنهایی هجر
چه زمانی رسد این های من آخر به هویم تو بگو
پژند محرر صفایی