سالهاست رخت سفید به تن پوشم

سالهاست رخت سفید به تن پوشم

شبها را صبح و طلوع هارا به غروبم

گاهی اوقات اینان را تمامی ادغامم

ولی خستگی اش را همچنان خریدارم

چند نکته ایی از دردها بالین گویم

یکی را از قلبِ شکسته ناامید دیدم

دیگری را هم از فشار خون بالا نوشتم

تخت رو به رو دردلش زیادُ غمین بدیدم

ولی خون دل خوردنش را بیشتر فهمیدم

باشد زمزمه هوالشافی به تکرارها وِردِ زبانم

معصومانه دعای خیرشان شد ضامن جانم
پوران گشولی