نشستم رو به روی در

نشستم رو به روی در
نگام ، دنبال چشماشه
من از این صبر بیزارم
که عمرم توی مُشتاشه

دوباره باز و بسته شد
به دست بادِ تو کوچه
صداش بدجوری ناکوکه
میدونه ناله هاش پوچه

از اون وقتی که تو رفتی
دیگه بسته نشد این در
همش توی دلم گفتم
که برمیگردی باز اینور

رو دیوارای این خونه
هنوز عکسای تو مونده
چشات میخنده انگار که
غمم رو تو چشام خونده

تنم یخ کرده از سرما
همش گیج و همش منگم
زیر سقف همین خونه
با یه دنیا توی جنگم

دارم آدم میشم ، برگرد
همونجوری که میگفتی
نگی از خستگی باختی
همه زندگیتو مفتی

از اون وقتی که تو رفتی
دیگه بسته نشد این در
همش توی دلم گفتم
که برمیگردی باز اینور

عزیزم چشم به راتم تا
بسازم از نو اینجارو
بیا لطفا تمومش کن
همه حرفای بیجا رو

ندا غفارزاده