دلم را بدو باختم، وای من

دلم را بدو باختم، وای من
دگرگون شد اکنون دنیای من

من اندر ره تو چنان تاختم
توانی ندارد دگر پای من

ز غم ناله سرگشته از جان من
دگر قوتی نیست به آوای من

به قدری به پای تو من سوختم
چنین گشته ویران سراپای من

سحر ها که اینطور به یادت گذشت
که می داند از حال شب های من؟

تو رفتی، رها کرده ای جان من
گذر کردی از روح تنهای من

برای توی سنگدل دل فریب
نخواهد رسید یار به همتای من

منِ خسته جان را چه بر راه عشق؟
دلم را دگر باختم، وای من
مهرسا کلهر