عالمی داریم میان غصه ی دلگیرمان

عالمی داریم میان غصه ی دلگیرمان
یاوری داریم میان دشت بی‌تابیمان
آفتی گشتیم و چون مور و ملخ افتاده ایم
بر تن خسته و غمگین و پریشان حالمان
ما چه گوییم که از نعمت روز آگاهیم
خوش نداریم شب رها سازیم ز بیداریمان؟
یار این جاست ولی جای دگر ما رفته ایم
چون توانی نیست بر شانه کشیم آیینمان
ای خوشا آن لحظه ای را که تو از قلبم روی
ما بمانیم و خدا و خاطره از عشقمان
مهرسا کلهر