پس چشمانم را ربودی

پس چشمانم را ربودی
و در ترحیمی،
فاتحه خواندی

پس دندانم را شکستی
و در خونی
نماز خواندی

پس گوشم را بریدی
و در نجوایی
خوابیدی

اما، حواس ات نیست؟
به خون
به نجوا
به فاتحه
و لباس سفید

اما من به تو می گویم
که صورت مرگ، همیشه تابان است
و به صورت دیگری از صبح طلوع خواهد کرد

قاسم بیابانی