چه کنم که قدقامت قامت تو

چه کنم
که قدقامت
قامت تو
چه ناجوانمردانه
قامت بسته
به قتل این دل تیپا خورده من
ومن عاشقی که
درآخرین ایستگاه متروکه ی قطار
در تعظیم توهم قامت تو سالهاست کلاه ازسربرمی دارم
چه کنم
که درتقویم دل من
جز بذر هرم نفس ها
وبکر آغوش تو
هیچ نشای آرزویی تکثیر نمی گردد

به تماشای بهت سرخ شفق و
سوزش اشک درکوزه چشم نشسته بودم
که شعر من
به بلوغ رسیدو
باصدایی بم و شهوتی وحشی
تورا
می خواند
واکنون که رگ خواب دل من
در دست چشمان توست
رضافرازمند