قدی سرو و تن پروانه داری

قدی سرو و تن پروانه داری
دوچشم ابلق مستانه داری
رخت رنگین تر از لاله نگارا
دگر کشتی مرا بس کن جفا را
خبر از حالت مستان نداری
مگر که ناخدا ایمان نداری
عروس لایق این خانه ای تو
می نابی که در پیمانه ای تو
اگر مهری بدل داری عزیزی
مکن قهر اشک خونابم بریزی
مدام اندر فغانم در دل شب
ترا می جویم ای نو خاسته کوکب
تو جانی من تنم ای جان من یار
که بی تو عشق بی معنیست درین دار
بنازم دست تقدیر قضا را
به درگاهت نشانده من گدارا

قاسم بهزادپور