ما مردم دنیا

ما مردم دنیا
در زندگی بیشتر خود بینی می کنیم
از اصل راهمان دور میشویم و
بعد بلند پروازی می کنیم
به ظاهر در کارهای خود کوشا هستیم
یا که در میان مردم دارای نام و نشانی
هستیم
ولی در اصل باید از خود پرسید که
همسایه ات را دیدی
آیا دیدی که چگونه حالی دارند
زمین زیر پایشان محکم است
یا اینکه آواره و در حسرت آرامشند
ولی افسوس
این جهان چند ڀعدی ست
و انسانها فقط یک بعد آنرا می بینند
برای همین است که این همه
جنگهای بیهوده و قومی پایان نیافته
فرقه در فرقه
ادیان زیاد شده و راه از راه گمگشته
اگر هر انسانی
فقط خودبین نباشد
از غافله زمان جدا نگرددو
انسانی نیک اندیش باشد
و در هر ثانیه از زمان
اول باخود
و بعد با دیگران
روراست و با محبت  باشد
دیگر درجهان نیازی نیست
که به دنبال بهشت وجهنم خیالی
بگردیم
همه جای زمین بهشت می گردد
و دیگر نیازی نیست
که از جهنم بترسیم
اگر ما به همسایه خود
با عشق و علاقه آسمانی نگاه کنیم
خوبی کنیم و خوب بمانیم
این نوعی رسم می شود
کینه ها دور می گردد
بجایش صلح و آرامش پدیدار می گردد
فقط باید دانست
کلید حل اختلاف و تفرقه افکنی میان مردم
بدست نگاه و قلبی بخشنده و
پاک میباشد
حال از تو می پرسم
تویی که گاهی درخوابی
گاهی هم در بیداری درون خودی
همسایه ات را دیدی
دیدی که به راستی او تو را چگونه می نگرد
آیا وقت پیوند قلبها فرا نرسیده
آن گمشده در تاریکی قلب تو
به راه بیداری و
راه فراتر از نور نرسیده
اگر الان جوابی برای خود نداری
پس برخیز
و همسایه ات را
همانند خود ببین
خود را بر روی امواج بیکران رها کن
این روزگار و این زندگی
از مرز این زمین خاکی
تا فراتر از آن
گذر از نور و حتی تاریکی است
شاید که تو هم روزی به پرواز در آیی
و آنچه را که مردم دنیا نمی بینند
ببینی
اینک از شما هم می پرسم
ای کسانیکه در ایمان
به دنبال دقایق خوش می گردید
آیا
همسایه خود را دیدید ....

اسماعیل شجاعیان