دختـــــرِ خــــــــردادیِ فصل بهــــارم نـازنین

دختـــــرِ خــــــــردادیِ فصل بهــــارم نـازنین
ای کـــه نام و عطر گل کردی شعارم نازنین

دل بـَــــری با دلبـــــــری ای دلـــــربایِ دلبرم
سرونـــاز دلنــــــــواز روزگـــــــارم نـــــازنین

مـــــاه شادی مـــــاه شور و مــــاه سبزِ آرزو
آمـــــدی بــا نغمـــهٔ شادی کنــــارم نــــازنین
سبز سبزی چــون بهاری دلبــــری مانند گــل
عطــــر جانت پخش در شهر و دیارم نازنین

در کنارت دلخوشم وقتی کـــه باشد گاه گاه
خـــــرمنِ مــــوی بلندت سایــه سارم نازنین

آمدی خـــــوش آمـــــدی در ماه سبزِ آخـــری
ای هـــــلالِ روشنِ شبهــــایِ تــــارم نــازنین

ماهــرانـــه ، عاشقانـــه ، دلبــری ها می کنی
ای فـــــدای جانِ تــــو ایـــل و تبـارم نازنین

از عسل شیرین تــــر و از هــــر گلی زیباتری
ای گـــل انـــــدامِ خیالـــــم گلعـــذارم نازنین

ای دل آرام خیــــالم طعنه بــر گـــل می زنی
خوشگل و ماهی، تـویی دار و نــدارم نازنین

خوش خــــرامِ دشت فکرم ای غـزالِ خاطرم
عشق را از چشم تـــو خواندم ، نگـارم نازنین

کولــــه بــــارم خستگی شد از زمستان خیال
لیک اگــــــر باشی کنارم ، رستگـــــارم نازنین

تا نسیم صبحگاهی مــی نـــوازد مـــــوی تـو
از حسادت سر دهـم داد و هـــــوارم نــازنین

من نمی دانم چــــه پیش آید کجاها می رود
آخـــــرِ این بـــــازیِ دیـوانـــــــه وارم نازنین
این غـــــزل را می نویسم تـا بـــدانی بیشتر
از خـودم تــو را همیشه دوست دارم نازنین

مهرداد خردمند