تا تو در شهر دلم منزل و مأوا داری،

تا تو در شهر دلم منزل و مأوا داری،
وادی طورم و تو منصب موسیٰ داری

لاله و نسترن و سوسن و هم نسرینی
در دل من تو به صدگونه تماشا داری

تاجداران جهان را سرِمویی نخرم
ماهرویی که تو در کاخ دلم جا داری

بس که عاشق کُشی و شیوه ی تو شیدایی است؛
آسمان تا به زمین عاشق و شیدا داری

روز و شب با تو مرا شور و نشاطی دگرست
کورباد هرکه نبیند که چه با ما داری

بزم شبهای من از بوسه ی لَعلِ تو خوشست
ای خوش آن بوسه که با ما همه شبها داری

دورباد آفت چرخ فلک از قامت تو
ای که چون سَروچمن قامت رعنا داری

قاسم یوسفی