تو ندانی تب حالم چه بباشد حالا

تو ندانی تب حالم چه بباشد حالا
که به جایم تو نباشی که کنون یا روزا

غزلی در دل من شکل گرفته لیکن
نتوانم غم دردم که بگنجانم یا

غم دل در غزلم نیست شکوفا، دردا
سه شبم در نظرم سال بُوَد، فریادا

شب فردا که به روزم گِرِهی خورده و یا
تب دیروز به فردا قدحی خون بادا

تَشِ داغی که به حلقت بزنند از باده
که دگر باده نباشد جگری خون خوارا

عسل شهد به تلخی که دگر شیرین نیست
جگر خون که به زهری دگرم نی شیوا

غزلم، وصف غمی در دل من وامانده
سخنم، وزن دو بیتم دگرم نی گویا

غمِ زه رِ تبِ دردِ شبِ زردِ شعرم
بُوَد آن می ز شِکر تجربه ای در فردا

سعید مصیبی