من از تبار عشایر، تو زاده ی خود ماهی

من از تبار عشایر، تو زاده ی خود ماهی
مسیرکوچ مرا می کشد به سوی تباهی

من از طوایف رنجم، نجیب زاده ی دردم
تو از قلمرو عشقی و سایه ای و پناهی

بجنگ با همه ی لشکر و سپاه که داری
شکست داده دلم را سه تار زلف سیاهی

سری تکان بده ما را دچار روی خودت کن
ببین که از قفس دل پریده کفتر چاهی...

چه یوسفانه نگاهت دریده جان و دلم را
بریده دست مرا تیغه ی ترنج گناهی...

چه شاعری که تمام سروده هاش تویی و
نمانده بی گل رویت برای قافیه راهی

معصومه بیرانوند