عاشقان را بکشد سوزش ِ آهی آخر

عاشقان را بکشد سوزش ِ آهی آخر
بی صدامی شکند بغض ِ نگاهی آخر
بین هر شور غزل هق هق ِدردی پیداست
صبر ِ آیینه شود پشت و پناهی آخر
گفته بودی که شبی بر دل من می تازی
شعله در شعله کِشد ذرهّ ی کاهی آخر
عاشقی شاه و گدا را نشناسد هٌشدار
سر به داری بشود ضامن ِ شاهی آخر
روزگارم شده شب روزنه ای می جویم
می کنم وقت ِسحر رویت ِ ماهی آخر
در شب حادثه ها هم نفسی می جویم
می رسد هلهله از صاحب ِ جاهی آخر
پشت در مانده طلا دیده به پایان دارد
زخم ِ بیگانه شود ایل و سپاهی آخر
طلعت خیاط پیشه