ای صنم ای بت اعلی ای ماه

ای صنم ای بت اعلی ای ماه
بی تو بر کس نشود دیگر راه

ناز من سروِ به قدّی قامت
بس بلندی نرسم بر گامت

دیگر از روی تو چشمم نشود
تا ابد رویِ تو در دل برود

روی تو کجا که عنقا برسد
هر چه پرواز به بالا نرسد

باز گویَم ز چنین بی مرغی
کی توان بر او رسد سیمرغی

نه چو مرغی نه زمان و نه مکان
کی خیالات رسد بر سامان

سیّد عرشی گذشت از عنقا
کِی به پای تو رسد ای شهلا

سید جعفر مطلبی