مرا به دیاری ببر

مرا به دیاری ببر
که اندوه مردمان
فاصله هاست.
به غربتی ببر
که ترانه ها
نجوای روشن اندیشه اند.
مرا به ژرفنای اندیشه ای تابناک ببر
به شعاع ابدیت.
به آفتاب،
به روشنی.
به سایه ها اعتنا نکن
که لباسهای مندرس خاکند.
مرا به تلالو خورشید ببر
به ذوق ذوق نور
به فوران دلتنگی.

رضا کشاورز