از قضا یک پیرزن با یک خروسی یار شد

از قضا یک پیرزن با یک خروسی یار شد
صبح روشن پیش چشم هردوتاشان تارشد
"آتش عشق است کاندر نی فتاد مولوی"
در دل هردو فتادوجمله عالم نار شد
قصه ی گنجینه وماران خفته برزراست
هرکه این آتش ندارد از خران هم برتر است
عشق دردانه ست غواصش تویی
اوستاد رقص ورقاصش تویی
ای ملامتگرزلیخا یارداشت
عاشق دیوانه ی بیمار داشت
پیرزن تنها بدوازبهر عشق
دست وپا می زد میان بحر عشق
گرزلیخا یوسفش را بسته بود
پیرزن از عاشقی ها خسته بود
گر درختی! برسروبارت شوند
هیزمی گر می کنی نارت شوند
ای خدای عاشقان رب جلیل
ای دوعالم را تویی تنها دلیل
این خروس بینوارا بخت ده
پیرزن را یک خیال تخت ده

طاهره آقامحمدی