روزی؛ مرغِ هزار آوا,

روزی؛
مرغِ هزار آوا,
بر سرسبزترین شاخه یِ نارونِ
این باغ خواهد خواند
و نسیم؛
آویشن را به دشت نوازش خواهد کرد

امید در شکافِ خاره ای سخت
جوانه خواهد زد
و
آن شاعرِ قلم در تبعید هم
چامه و چکامه خواهد سرود

اما
رازِ گلِ نیلوفر و مرداب چیست؟
جمعِ اضداد چه ؟

می گویمت:
زندگی گاهی پای در
مرداب داشتن و نیلوفرانه
رشد کردن است

زندگی آن بازیچه است در دستِ کودکی که
یک دم بدان می خندد , گاه در غمش می گرید

زندگی سازی ست , نواختن اش با توست
تا چه صدا برون آری تو
زآن کاسه یِ تنبور


محمود حشمتی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.