چون به عشــــــق تو اسیرم با دلم بد تا نکن

چون به عشــــــق تو اسیرم با دلم بد تا نکن

روز و شب در پیش چشمانت مرا حاشا نکن

نام من مجنون شهر و آب من از سر گذشت

بیش از این ها پس تو فکــــر آبروی ما نکن

خشت خشت خانه ی قلــبت عزیزم مال من

در به روی دزد های عشــــــــق مردم وا نکن

با دو چشم شعله رنــــگت دل ز آدم می بری

با کمـــــــان ابروانــــــــت شورشی بر پا نکن

صورت تو بی قلــم مو هم خودِ نقاشی است

بی جهت خود را برای ایـــــن و آن زیــبا نکن

خوبِ من وقتی که میخندی زمین گل میکند

شهر را با آهِ جان سوزت پر از ســــــــرما نکن

من به عشق گونه های سیــــــب تو آدم شدم

در هـــــــــوای بوسه های خـــود مرا تنها نکن

لابه لای دفتــــــر شــــعرت نوشتم  : ای عزیز

نامه ی مــــــرگ مرا با رفتــــــنت امــــضا نکن

سمیه_ملکی