باید گذشت از کویرِ تاریکِ شب

باید گذشت
از کویرِ تاریکِ شب
تا که رسید
به چشمه‌ی زلالِ صبح.
باید گذشت
از کابوس تلخِ مرگ
تا که رسید
به رویای شیرینِ زندگی.
باید گذشت
از تپه‌های ناهموار ناامیدی
تا که رسید
به کوهستانِ استوارِ پایداری.
باید گذشت
از پستی‌های وداعِِ یکباره
تا که رسید
به بلندی‌های دیدارِ دوباره.
باید گذشت
از پیچ و خمِ مرموزِ تردید
تا که رسید
به شاهراهِ حقیقت و یقین.
باید گذشت
از مردابِِ مه‌آلود ِ نفرت
تا که رسید
به دریای آبیِ عشق.
باید گذشت
از مرزِ شلوغ دیوانگی
تا که رسید
به دیارِ خلوتِ هوشیاری.
باید گذشت
از دیوارِ بلندِ انتظار
تا که رسید
به ورودیِ جاده‌ی انتخاب.
باید گذشت
از رگِ سبزِ سکوت
تا که رسید
به خونِ سرخِ فریاد.
باید گذشت از سرگذشت
تا که رسید به سررسید.

عبدالمجید حیاتی