وقتی تو نیستی پرنده ها می آیند

وقتی تو نیستی
پرنده ها می آیند
با حسرت, به آسمان نگاه می کنند

و من می ترسم از گردِ دور فنجان چای
می ترسم از تلفن ساکتِ خانه
می ترسم از آخرین پله
و خیابان هایِ بی ناخدا

وقتی که تو نیستی
تمام وقت مرا
یک سوال می گیرد
یتیم ماندگی ام کِی تمام می شود

قاسم بیابانی