سپاس از عشق ودرد, از آه

سپاس از عشق ودرد, از آه
سپاس از تو برای این قضاوتهای بی جا

سپاس از آن رفیقی که,..
دلم پژمردبرای هر نبودن هاش,..
سپاس از نارفیقی که, چو حسرت شد,..
تقاص جمع بودن هاش..

سپاس از هرکه روحم را تراشید,..
چه اشک ها و چه لبخندها که بخشید.

سپاس از معنی ومفهوم شعرهام,..
که روحم را ز خود برده به اوهام..


پ.ن:گاهی درنگی کنیم وسپاس گوییم از تمام همسفرهایمان چه عزیزانی که رنگین کمانی در
سروده هایمان شدند.وچه آنانی که آهنگی,..
تب دار و غم بار به آنها بخشیدند.
تلخ یا شیرین, یادگاری هستند از گذشته,
و امروز, واژگانی اند که در ملودی زمان ذوب شده اند.

گر یک نفست ز زندگانی گذرد
مگذار که جز به شادمانی گذرد.
(حکیم خیام نیشابوری)

سارا بیگلری